Ga vandaag naar een speeltuin of een restaurant en kijk om je heen. Een moeder die naar haar smartphone staart terwijl haar partner naar de zijne kijkt, en de kinderen spelen ook met hun apparaten. Praten ze met elkaar? Wordt het thuis beter? Misschien doet de ene ouder wat huishoudelijk werk terwijl de andere videogames speelt. Familietijd of misschien bestaat dat uit het kijken naar Netflix. Hoeveel uur per dag brengen kinderen binnen door? Hoeveel daarvan wordt besteed aan het staren naar schermen? En wat maakt het uit? Zijn er bijwerkingen en gevolgen voor zoveel schermtijd?
Het verschil tussen toen en nu..
Toen de tv voor het eerst werd geïntroduceerd, hadden veel mensen er geen, dus familie kwamen misschien bij één persoon thuis om samen naar programma's te kijken, wat sociale banden in stand hield. Later waren er een paar keuzes en keken gezinnen over het algemeen nog steeds samen naar tv, zoals ze vroeger bij de radio bijeenkwamen tijdens uitzendingen. Het was zelden meer dan een paar uur per week. Dit was veranderd tegen de tijd dat ik op school zat. Ik deed een klein onderzoek op de middelbare school. Ik ging terug naar mijn oude lagere school en vroeg kinderen in verschillende klassen hoeveel uur per dag ze tv keken. Ik deelde vragenlijsten uit en verzamelde ze nadat de kinderen de kans hadden gekregen om de vragen te beantwoorden en Ik had alle informatie op een rijtje gezet.
Hoeveel tv kijken kinderen nu?
Blijkbaar kijken ze gemiddeld 3 uur per dag. Dat klinkt niet slecht, toch? Wanneer je echter de tijd toevoegt die ze op alle apparaten besteden (dus telefoons, iPads, enz..
ze brengen tussen de 5 en 7 uur per dag door voor een scherm.
Voor de pandemie was het misschien iets beter geweest. Docenten en leerlingen gingen immers zonder scherm met elkaar om. Nu doen ze vaak opdrachten met behulp van een scherm, zelfs als ze fysiek in de klas zijn.
Laat ik het even hebben over de gezondheidsimplicaties..
De hele dag voor een scherm zitten is tijd die niet wordt besteed aan buiten spelen. Ik had eens een gesprek met mijn vader hierover en hij zei: "vroegere generaties kinderen speelden buiten. We konden niet binnen blijven.. het was dat of niets" Ik ben opgegroeid in België. Na school speelde ik nog bijna elke dag buiten. Ik liep ook van en naar school een soms bracht mijn vader mij. De meeste kinderen gingen fietsen, andere buitenspelletjes, of hingen gewoon samen op het gras als het mooi weer was. Vriendinnen van mij die opgroeiden in meer landelijke gebieden waren zelfs nog meer fysiek actiever dan mij. Er zijn verschillende voordelen om tijd buiten door te brengen en fysiek actief te zijn. Allereerst zon en frisse lucht zijn goed voor je gezondheid. In de buurt van planten en bomen zijn, in de natuur zijn, is goed voor je gemoedsrust. Als kinderen buiten speelden, kregen ze vitamine D, verbeterden ze hun immuunsysteem door blootgesteld te worden aan modder, waren ze zelfverzekerder en onafhankelijker, en hadden ze vaak een beter sociaal leven. De meeste kinderen hadden tenslotte minstens een deel van de tijd dat ze buiten waren contact met andere kinderen van andere families.
Obesitas was geen veelvoorkomend probleem. Wanneer kinderen een deel van hun tijd elke dag fysiek actief zijn, verbranden ze calorieën. Ze vergroten ook hun spiermassa en maken hun botten sterker. Ze slapen 's nachts beter. Kinderen hebben veel energie. Door ze buiten te laten spelen, kunnen ze dat op een gezonde manier verbranden. Een reden waarom ik vermoed dat kinderen vaker de diagnose ADHD krijgen omdat ze minder actief zijn. In sommige gevallen is medicatie nodig. In andere gevallen kan het net zo effectief zijn om ze activiteiten te geven die ze leuk vinden. Laten we het nu even hebben over het effect dat schermtijd heeft op het dieet van een kind. Zowel tv-commercials als advertenties,.. kunnen kinderen aanmoedigen om ongezond te eten. Kinderen worden bijvoorbeeld niet geboren met het verlangen naar chips, tosti's of kleurrijke ontbijtgranen. Kinderen hebben de neiging om meer te eten als ze tv kijken.
Sociale, emotionele en intellectuele implicaties...
Er zullen vast en zeker ouders zijn die dan dit lezen en zeggen "ik ben tenslotte opgegroeid met tv. Waarom is dit een slechte zaak?"
Mensen hebben behoefte aan sociale interacties. Zelfs introverte mensen hebben hier een bepaalde hoeveelheid van nodig. We zijn geëvolueerd om in gemeenschappen te leven. Terwijl volwassenen vaak meer zelfvoorzienend zijn, hebben kinderen behoefte aan interactie. Zo leren ze tenslotte met anderen om te gaan, wat cruciaal is als ze gaan werken en hun eigen leven vormgeven.Kinderen die niet weten hoe ze met anderen moeten omgaan, kunnen moeite hebben om vrienden te maken, een baan te behouden of een partner te vinden. Ze lopen ook risico op emotionele problemen zoals angst, depressie en moeite hebben om op te letten of zich te concentreren omdat ze te veel tijd aan de media besteden.
Hoe schermtijd dopamine verslaving in kinderen ontwikkeld
Als iPads, smartphones en schermen drugs voor kinderen lijken, komt dat omdat ze veel gemeen hebben met elkaar als het gaat om de ontwikkelende hersenen van een kind. Schermtijd en suiker overspoelen de hersenen van kinderen allemaal met dopamine, dezelfde chemische stof die vrijkomt als mensen cocaïne gebruiken of zien dat iemand hun Instagram-bericht leuk vindt.
Wetenschappers kunnen niet met zekerheid zeggen dat een verhoogde opname van dopamine tijdens de kindertijd het risico op verslavingen op volwassen leeftijd verhoogt. Psychologen leren echter dat de dopamine door schermen de impuls van kinderen schaadt, de vraag naar onmiddellijke bevrediging verhoogt en ervoor zorgt dat meer kinderen op echte foto's met hun vinger proberen te "vegen" en boeken aanraken alsof het schermen zijn. Dit is de reden waarom schermen en elektronica het risico lopen kinderen in een chronische staat van hyper-opwinding te houden, waardoor ze geprikkeld worden en toch op de een of andere manier uitgeput raken. Deze verhoogde staat maakt het voor kinderen moeilijker om informatie vast te houden, op school te presteren, sociaal te communiceren, met anderen om te gaan, zichzelf te kalmeren en emoties te reguleren. Dit is niet alleen een gevolg van het feit dat het beloningscentrum van de hersenen wordt overstimuleerd als reactie op schermen, maar een gevolg van het feit dat andere belangrijke gebieden van hun zich ontwikkelende hersenen onderbenut worden subhanaAllah. Moge Allah swt ons daar ver van weghouden. Psycholoog Doreen Dodgen-Magee de auteur is van Deviced een boek die ik elke moslim aanraadt !
Zij zegt:
"Het brein werkt volgens een "gebruik het of verlies het-principe", zegt ze. "Tenzij we opzettelijk kansen creëren voor focus, voor uitstel van bevrediging en voor verveling, hebben de delen van de hersenen die deze functies reguleren het om een minder mogelijk verminderde functie te vertonen." Dopamine is een neurotransmitter die werkt door te reizen tussen verschillende neuronen in verschillende delen van de hersenen die bepalen wanneer en hoe mensen eten, slapen, bewegen, leren en aandacht vasthouden. Wanneer mensen worden getriggerd door een soort externe stimulans, zoals bij tekenfilms: komt er een stroom dopamine vrij via neurale paden naar het beloningssysteem. Dit vertelt een persoon wat hun doen goed voelt en dat ze er meer van zouden moeten doen. Er is voldoende bewijs dat schermen een veel te grote afgifte van dopamine veroorzaken, die uiteindelijk deze banen in de hersenen verslijt en de vraag naar meer stimulans verhoogt.
Schermtijd leidt tot het vrijkomen van dopamine. Dit betekent dat hoe meer schermtijd, hoe verslaafder je kind aan schermtijd wordt. Ik raadt ouders aan het te zien als snoep. Natuurlijk is het onmogelijk om kinderen er volledig tegen te beschermen, maar dat betekent niet dat het enige waarde voor hen heeft. “Creëer en leer gezonde grenzen rond schermtijd. Gebruik het niet als beloning.” In extreme gevallen kan de op het scherm gebaseerde dopamine leiden tot gedragsproblemen die alleen kunnen worden aangepakt met een digitale detox. Wij het erover eens dat proactieve preventie de beste strategie is voor ouders, en de beste manier om dit te doen is door gezonde smartphone- en schermgewoonten te modelleren in shaa Allah. Stel limieten in voor hoeveel je naar uw telefoon kijkt en voor hoe lang je kind iets op een tablet of tv kijkt, volgens de aanbevelingen van Wereldgezondheidsorganisatie en psychologen voor hun leeftijdsgroep, en houd u eraan. En als uw kind iets ziet, probeer het dan samen met hen te bekijken en praat er met hen over. Dit zal de andere belangrijke delen van hun hersenen aanspreken en het kan interessante opwekken. Om uw kind nog meer dopamine-proof te maken, geef je prioriteit aan buiten spelen, fysieke activiteit en interactie met de natuur, wat gedragsproblemen kan verminderen en een gezonde ontwikkeling kan bevorderen. En wat je ook doet, gebruik schermtijd nooit als beloning. Hun hersenen gaan dat sowieso al doen. Als ik zou zeggen dat we gelokt worden door de fluit van Dajjal, zou je zeggen dat ik dom ben. Maar het feit is dat de meerderheid van deze technologische vooruitgang ons aanmoedigt om slaven van Shaitan te worden en klaar om te springen in wat zal verschijnen als het Paradijs wanneer Dajjal het aan de mensen laat zien.
Dopamine is de oorzaak van onze verslaving aan Social Media en schermen en de oorzaak dat we steeds verder van Allah verwijderd raken. Moge Allah swt onze kinderen beschermen en ons meer kennis schenken.
Bronvermelding : https://www.fatherly.com/health-science/screen-time-hurts-kids-dopamine-addiction/amp
Bronvermelding: https://www.washingtonpost.com/opinions/tech-addiction-is-real-we-psychologists-need-to-take-it-seriously/2019/03/18/5f12ad2e-3c54-11e9-a06c-3ec8ed509d15_story.html
Reactie plaatsen
Reacties