Wist je dat alleen voor de adem die je neemt er veel factoren samen moeten komen? Ten eerste hebben we een uitgebalanceerde hoeveelheid stikstof, zuurstof en koolstofdioxide nodig. Elke onbalans is voldoende om te sterven. Allah سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى heeft vele manieren gecreëerd om ervoor te zorgen dat dit delicate evenwicht nooit wordt verstoord. De zon, planten die fotosynthese mogelijk maken, grond en bacterie in de bodem maken dit evenwicht mogelijk. Alles wat we om ons heen zien, inclusief ons lichaam, is gemaakt met een zeer delicate balans. Er is harmonie in de lucht en op aarde en deze harmonie bleef miljoenen jaren ononderbroken bestaan. Allah سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى die schept deze harmonie. Hij laat alle systemen van het universum functioneren en groeien in perfecte harmonie, ook al zijn we ons er niet van bewust en dit geldt ook voor de brein van onze kinderen. Zo vaak zijn wij als ouders gefrustreerd door het gedrag van ons kind. De stemmingswisselingen, dezelfde gekleurde beker willen of over het algemeen overdreven emotionele reactie van onze kinderen, kunnen zo vervelend zijn. Het probleem is dat al deze gedragingen precies zijn wat onze kinderen zouden moeten doen voor hun ontwikkeling. Wanneer we de basisprincipes van de ontwikkeling van de hersenen van kinderen begrijpen en enig inzicht hebben in waarom onze kinderen zich zo gedragen, kan dit een enorm verschil maken in hoe we onze kinderen zien in shaa Allah. We zien onze kinderen niet langer als 'ondeugend' of als kleine mensen die ons expres gek willen maken, maar dat ze hun best doen met wat ze hebben gekregen. Zelfs als we ze helpen te kalmeren en te verwerken wat hen van streek heeft gemaakt, ondersteunen we in feite een positieve hersenontwikkeling en dat is iets wat niet veel ouders weten.
Wanneer wij worden geboren, zijn onze hersenen onderontwikkeld. Kijk gewoon naar de kracht van Allah سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى. De reden hiervoor is dat als we zouden wachten om geboren te worden wanneer onze hersenen volledig ontwikkeld was (zoals zoogdieren), zouden we bevallen van een baby met het hoofd zo groot als een peuter, en dat zou een moeder nooit overleven. Veel van de ontwikkeling vindt dus plaats na de geboorte, waarbij de meeste groei plaatsvindt vóór de leeftijd van 5 jaar, waarbij de eerste 1000 dagen worden beschouwd als de belangrijkste groeiperiode. Menselijke hersenen ontwikkelen zich van onder naar boven, te beginnen met het primitieve deel van de hersenen dat je eigenlijk alleen maar in leven houdt, tot het corticale deel van de hersenen, ons logische probleemoplossende brein eigenlijk. Maar het duurt jaren voordat deze ontwikkeling plaatsvindt. Daarom kunnen we niet verwachten dat kinderen logisch denken als ze dat deel van hun hersenen letterlijk nog niet hebben ontwikkeld. Het is een beetje alsof je van een kind verwacht dat het gaat fietsen voordat het heeft leren lopen, ze hebben dat ontwikkelingsstadium gewoon nog niet bereikt.
Ik weet dat afbeeldingen zoals deze hierboven een beetje ingewikkeld kan zijn, maar het is een goed beeld om de voortgang van de hersenontwikkeling te begrijpen.
Hersenstam van 0-6 maanden:
Het eerste deel van de hersenen wordt ontwikkeld vanaf de geboorte tot de leeftijd van ongeveer 6 maanden. Dit is het deel van de hersenen dat de hartslag, de ademhaling en de vecht-, vlucht- en bevriesreactie regelt. Dit deel van de hersenen vereist helemaal geen "denken", het is gewoon reactief. Als we dit begrijpen, is het gemakkelijk in te zien waarom als kinderen worden blootgesteld aan trauma, zelfs op zeer jonge leeftijd, hun vecht-, vlucht- en vries reactie te sterk ontwikkeld kan zijn.
Middenhersenen 6 maanden - 2 jaar:
De middenhersenen zijn verantwoordelijk voor beweging en coördinatie. Het is dan ook logisch dat dit de fase is waarin kinderen leren rollen, kruipen en lopen. Dit is wanneer je baby ontdekt wat zijn lichaam allemaal kan doen.
Limbisch systeem van 2-7 jaar: Dit is het deel van de hersenen waar we de meeste moeite mee lijken te hebben. Hier gebruiken ook meestal ouders de termen als "ik ben twee en ik zeg neen" of"de peuter puberteit". Dit is de ontwikkeling van het emotionele brein. Dit is waar kinderen grote emoties beginnen te ervaren, maar ze hebben niet de taal en het denkende deel van de hersenen om deze emotie te uiten en ermee om te gaan. Zelfs als ze meer kunnen spreken, zullen kinderen zich meestal in dit limbische deel van de hersenen bevinden.
Corticale vanaf 7 jaar:
Het denkende deel van de hersenen begint pas echt de focus van ontwikkeling te worden op de leeftijd van 7 jaar, hoewel er enige ontwikkeling is vanaf ongeveer 4 jaar. Dus als we hier even over nadenken, kunnen we zien dat onze verwachtingen bij onze 5- en 6-jarige echt oneerlijk kunnen zijn. De prefrontale cortex is het deel van onze hersenen dat ons helpt bij het reguleren van emoties, het beheersen van sociaal gedrag, het oplossen van problemen en redeneren. Het is nuttig om te weten dat dit deel van de hersenen zich nog steeds aan het ontwikkelen is tot ver in de twintig, dus het is onmogelijk dat een kind hetzelfde kan redeneren als een volwassene.
Wat betekent dit?
Wat al deze informatie betekent dierbare moslims, is dat we moeten herkennen waar ons kind zich in hun ontwikkeling bevindt en dat met hen in conflict te gaan wanneer ze zich in hun limbische brein bevinden, niet zal helpen. We moeten geduldig en medelevend met ze zijn want dit is hoe Allah سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى ons heeft geschapen en Hij laat alle systemen van het universum functioneren en groeien in perfecte harmonie, ook al zijn we ons er niet van bewust. Het maakt niet uit hoe slim je denkt dat je 3 jarige is, ze zijn niet in staat om rationeel te praten over waarom de blauwe auto net hetzelfde is als de roze auto. Ze kunnen er niet aan denken dat de autootjes hetzelfde zijn, hetzelfde doel hebben en dat je uit beide kunt drinken. Het enige wat ze weten is dat ze de roze beker wilden en jij ze de blauwe hebt gegeven en het voelt alsof hun wereld letterlijk instort zoals die van jouw zou instorten met grotere problemen in het leven. In dit emotionele brein zijn betekent ook dat ze meer reageren op nieuwe gebeurtenissen en waarom ze worden getroost door continuïteit, zoals dezelfde gekleurde beker. Wanneer dingen veranderen, kan het voor hun aan voelen alsof er iets mis is en ze kunnen niet voorspellen wat er zal gebeuren.
Voordat het denkende brein zich ontwikkelt, kan een kind niet zeggen: "Ik maak me een beetje zorgen over..." of "Ik ben erg teleurgesteld over..... Hun gedrag is hun communicatie dat er iets mis is. Het is onze taak om hen te helpen kalm te blijven zodat wij hun denkende brein kunnen zijn en we hen de taal kunnen geven voor hun gevoelens. Ze kunnen dit letterlijk niet alleen, ze hebben ons nodig om ons denkend brein te gebruiken om hen te begeleiden. Veel knuffels, geruststelling en als ze rustig zijn benoem hun gevoel voor hen, "je was echt teleurgesteld dat je de roze beker niet kreeg ya weldi toch ?" Als ze zich begrepen voelen, kun je beginnen met wat logisch nadenken, "de roze beker was vies, daarom heb ik je de blauwe beker gegeven".
Nu weet ik dat dit misschien onrealistisch klinkt, want wie heeft hier tijd voor? Maar vechten met onze kinderen en proberen en handelen uit woede als ze niet kunnen redeneren, kan lang duren en werkt meestal niet. Dat is waarom we ervoor moeten zorgen dat we de controle behouden.
Onthoud dat het niet alleen peuters zijn die in hun limbische brein zitten. Wanneer we gestrest of angstig zijn, wordt ons denkbrein uitgeschakeld en reageren we vanuit instinct en emoties subhanaAllah. Ik weet zeker dat we allemaal momenten hebben gehad dat we het even kwijt waren. Als iemand op dat moment naar je toe zou komen en zou zeggen "dat is niet logisch, stop met huilen en stap door", zou dat helpen? Ik vermoed dat het alleen maar olie op het vuur zou brengen. Waarom gaan we zo om met kinderen ? Kinderen zijn hetzelfde, het enige verschil is dat hun tolerantie voor stress en angst lager is dan die van ons, dus is de kans groter dat ze in hun emotionele limbische brein zitten. Je kunt het emotionele brein niet met logica tegemoet treden, het werkt gewoon niet. Je moet ze ontmoeten in hun emoties. Laat ze zien dat je hun gevoelens begrijpt en help ze te kalmeren. Als ze kalm zijn, en alleen dan, kunnen ze het probleem op een logische manier bespreken.
Als ouders hoeven jullie niet de hele neuropsychologie anatomie te kennen :), maar een basiskennis van de hersenontwikkeling kunnen onze verwachtingen bij onze kinderen bevrijden. Het helpt ons ook om het gedrag van onze kinderen als normaal te zien en ons te laten zien dat ze ons nodig hebben om hen te helpen deze vaardigheden te ontwikkelen, niet om ze te straffen voor het reageren wat een zeer normale fase is.
Bronvermelding: http://bringingupgreatkids.org/en/development/the-importance-of-parenting-to-childrens-brain-development
Reactie plaatsen
Reacties