Het sluipende gif in onze ummah

"Onderzoek heeft aangetoond dat de hersenen van kinderen die regelmatig kijken naar een scherm veel lijken op de hersenen van kinderen die een cocaïne verslaving hebben, en wetenschappers beginnen nu pas te ontdekken wat dat betekent"

Lieve moslimouder, mag ik even jullie aandacht? Over het sluipende gif in onze Ummah. Namelijk schermtijd.

Een zeer belangrijk onderwerp die ik al weken met jullie wilde delen. Wat twintig jaar geleden enkel in films voor mogelijk werd gehouden zie je nu overal.  We kunnen schermen niet meer uit ons dagelijks leven bannen. Een bericht sturen om te melden dat we te laat zullen zijn en ondertussen Spotify in onze oren. Enkele uurtjes gamen met vrienden van over heel de wereld terwijl we vlug een berichtje lezen van ons WhatsApp groepje. De status op Facebook aanpassen terwijl we in de potten staan te roeren. Misschien ook voor jou een dagelijkse realiteit? Het baart ons moslimgemeenschap en de gehele samenleving stilaan zorgen want is teveel schermtijd wel gezond? Kun je er verslaafd aan raken? En wat doet het met ons brein? Ook (islamitische) leerkrachten waar ik gesprekken mee heb gehad, uiten hun bezorgdheid…Onze leerlingen zijn zo moe, de kinderen kunnen zich niet meer concentreren…

Als je kinderen hebt (vooral jongens), laat ze dan op geen enkel (zo min mogelijk) apparaat spelen.

Allereerst als je kinderen hebt (vooral jongens), laat ze dan niet in de buurt van een apparaat komen. Eén het kan zo verslavend zijn, en hoe zie je dat ? haal een kind die dag dagelijks bezig is op zijn/haar iPad weg van een apparaat. Je zult zien dat ze meteen een verslavend gedrag zullen vertonen door in protest te gaan en verontwaardiging, omdat je tussen de verslaafde en de verslaving komt te staan. Ten tweede, het scherm beïnvloedt de hersenen, dus hoe meer tijd kinderen besteden aan het kijken naar schermen, hoe meer het hun dopamine receptoren verhoogt. Als je de hersenen van een drugsverslaafde die heroïne injecteert,  vergelijkt met de hersenen van een game verslaafde die een nieuwe missie opzet in World of Warcraft, dan merk je dat drugs en verslavende handelingen hetzelfde beloning in de hersenen activeren. Dit geldt ook voor porno verslaving. 

Lieve moslimouders, onderzoek heeft aangetoond dat gedragsverslavingen dezelfde hersenreactie opwekken als die na druggebruik en pornografie. In beide gevallen komt in verschillende gebieden diep in de hersenen de chemische stof dopamine vrij. Deze dopamine hecht zich aan de receptoren in de hersenen, die op hun beurt een intense golf van genot produceren. Nu zou je kunnen denken dat zo’n shot dopamine aanvankelijk vrij onschuldig is en in zekere mate is dat ook zo. Ware het niet dat hersenen die vloedgolf dopamine die vrijkomt bij gamen of online zijn als een fout gaat interpreteren en daarom ook minder dopamine zal produceren. De enige manier om dezelfde intense kick te voelen is een hogere dosis van de drug of de ervaring nemen: hoger inzetten bij gokken, pornografie, meer cocaïne snuiven of nog langer een videogame blijven spelen waar je nog meer in opgaat., en dopamine-receptoren zijn degenen die later bij verslaving terug komen. Naarmate kinderen ouder worden zal dit een grote negatieve invloed hebben op hun als mannen en zijn ze veel vatbaarder voor allerlei verslavingen, omdat ze in hun jeugd dit hormoon al in hogere dosis hebben aangemaakt. Het kind ontwikkelt ook een hechtingsrelatie met de apparaat. Nu begrijp me niet verkeerd digitale apparatuur kan een zeer goede zaak zijn, maar dat geldt ook voor seksueel gemeenschap bijvoorbeeld. Maar we introduceren geen vijfjarige in seksuele praktijken toch? en waarom is dat?  Omdat ze er nog niet klaar voor zijn. Dus je geeft kinderen apparaten wanner ZE ER KLAAR VOOR ZIJN. Als ze oud genoeg zijn om ermee om te gaan, wanneer zij zelf het niet vertrouwen dat het hun emotionele behoefte zal bevredigen, maar gebruiken ze het in plaats daarvan voor de functie waarvoor het ontwikkeld is, namelijk voor informatie en communicatie. Dit horen ons legitieme doelen te zijn ya ikhwaan wa akhawaati

Dus wat gebeurt er op Facebook? Kinderen  hebben "vrienden" wat er gebeurt op Facebook kinderen "like elkaar"- waardoor er bij kinderen geen hechting word ontwikkeld maar onthechting. Waarom ? Allereerst zijn Facebook vrienden niet je echte vrienden. Omdat echte vriendschapsbanden ontwikkeld worden met echte mensen die je echt kennen en je accepteren om wie je bent.  Facebook-vriendschappen zijn zeer voorwaardelijk en ze laten je zien dat wanneer mensen ontevreden zijn met elkaar, ze elkaar verwijderen. En de likes zijn geen echte likes omdat wat wordt gepresenteerd op social media is een zelfgekozen deel van wie je werkelijk bent. Wat leren kinderen aan ? Dus mensen houden alleen van een deel van mij.
Nogmaals kan het uiteraard ook op goede manieren worden gebruikt. Bijvoorbeeld wanneer je twee jonge kinderen hebt en ze willen met hen grootouders communiceren die in het buitenland wonen. De apparaten kunnen in het leven van een kind worden geïntroduceerd geen probleem ! MAAR alleen als ouders er controle over kunnen hebben. Wanneer de apparaat het overneemt en het kind er een verslavende relatie mee ontwikkelt, dan is het kind er niet klaar voor!

Introduceer het alsjeblieft niet te vroeg en jij hebt altijd de leiding. Als moeders mij om advies vragen over dit onderwerp en dat kinderen het nu ook op school moeten gebruiken alleen voor educatieve doeleinden dan krimp ik in elkaar eerlijk gezegd. Dit is verschrikkelijk. Wat is er gebeurt met echt lesgeven? Wat is er  gebeurd met persoonlijk contacten door betrokkenheid, door de kinderen nieuwsgierig te maken? Door een beroep te doen op de toenemende hersenontwikkeling van het kind en door ideeën te delen met een mens. Ik denk als ik een leerkracht was, ik computers pas misschien op 15-jarige leeftijd zou geven en dit is geen grap. Ze zouden echt niets missen trust me ! Kinderen zijn heel snel weg met nieuwe dingen Allahouma baarik. Als leerkracht zou ik ze bijvoorbeeld nog steeds wiskunde geven, gewoon met pen en papier en de hersenen het werk laten doen. Ook zou ik willen dat ze hun eigen educatieve doelen definiëren. Ik zou ze onderzoek laten doen dat niet met één klik met de duim opeens zal verschijnen, maar samen met hen naar een bibliotheek gaan om informatie te leren op zoeken. Een idee hebben van hoe het is om echt ergens naar op zoek te gaan en wanneer ze op de juiste verantwoordelijke leeftijd zijn om hen digitale gadgets te geven.

Het gaat niet om educatie, het gaat om wat mensen helpt om zich te ontwikkelen tot een verzoenend, nieuwsgierig individuele persoon. En helaas ondermijnt alle digitale apparaten deze kwaliteiten. En wederom heb ik respect voor het idee, de waarde en de geweldige diensten die digitale media ons heeft kunnen bieden. We gebruiken ze tenslotte allemaal. Maar het valt niet te ontkennen dat het slechts een kwestie is van te weten waar in de ontwikkeling van je kind het eigenlijk past? En waar zal het een ondersteuning zijn.  Maar de samenleving nu maakt me bang. Je ziet het overal, en ik weet zeker dat je het ook hebt gezien. Ouders duwen hen kinderen in een kinderwagen met een iPhone in hun handen of jammer genoeg zelfs ouders met hen iPhone bezig zijn. Wat is de boodschap die je geeft aan je kind?

 'Dat ik niet belangrijk ben'

Moge Allaah swt ons kinderen en de gehele ummah beschermen.

Bronvermelding: https://www.youtube.com/watch?v=lQ4ifp2lKvs&t=233s

https://desleutel.be